Ze had een heerlijke zomer achter de rug... een zomer van spelend leren, je hoofd laten dwalen en nadenken over wat de wind met stroming op het water doet.

Het kostte haar wel wat energie om zich op te laden voor school. Een nieuwe juf die de school niet kende, een nieuwe klassamenstelling waar haar veilige voor-altijd-vriendin niet inzat. 

De emoties waren hier al heftig dit schooljaar. Haar september startte ze met stampevoeten, slaan op de zussen. Heel hard huilen als dat dan gebeurt, kwaad zijn op de juf omdat die beloofde dat ze iets nieuws gingen leren en het bleek herhaling te zijn. 

Vrijdag sprak 1 van mijn vriendinnen de juf aan, maak het maar moeilijker voor onze kinderen. En als je denkt dat moeilijk te moeilijk is, het is waarschijnlijk niet moeilijk genoeg... Juf viel uit de lucht, legde uit dat ze wilde afwachten, polsen wat de meisjes hun niveau was. We hielden samen vol. Alsjeblieft, maak het moeilijker voor onze kinderen, of anders maken zij het binnenkort jou moeilijk. (Dat is niet wat we willen uitdragen, maar dat is wel wat er gebeurt.)

Dit weekend beslisten mijn man en ik om haar huiswerk te COMPACTEN. Enkel de moeilijkste oefeningen moesten van ons gemaakt worden. Juf zag dat dat gebeurd was en liet aan onze dochter weten dat ze de andere oefeningen mocht overslagen.

We besloten ook te VERRIJKEN en gaven extra smartgames mee naar school. Juf dook dan toch maar eens in de kast en weet je wat ze vond? Juist ja... 

Ze herademde en de 3 laatste avonden, verliepen hier merkelijk rustiger. 

Het kost telkens weer veel energie om het gesprek met leerkrachten aan te gaan. In de loop van de jaren leerden we MOEDIGER zijn en keuzes maken die leerkrachten misschien niet altijd appreciëren, maar waar wij van weten dat ons kind gelukkiger wordt.